معنی سوخته بال - جستجوی لغت در جدول جو

سوخته بال(تَ / تِ)

لغت نامه دهخدا

سوخته دل

دل سوخته، آزرده دل، غمناک، ستمدیده، مصیبت دیده

فرهنگ فارسی عمید

سوخته جان

عاشق دل سوخته

فرهنگ فارسی عمید

سوخته زار

(تِ)

دهی است از دهستان قیلاب بخش اندیمشک شهرستان دزفول. دارای 150تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات و شغل اهالی آنجا زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سوخته چالی

(تَ)

طایفه ای از ایل بچاقچی کرمان. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 95)

لغت نامه دهخدا

سوخته بید

(تَ / تِ)

زغال بید که در پالودن بکار بوده:
سوخته بید و باده بین رومی و هندویی بهم
عشرت زنگیانه را برگ و نوای تازه بین.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 458).
رجوع به سوخته شود

لغت نامه دهخدا

کوته بال

(تَهْ)

بمعنی کوته قد باشد چه بال بمعنی قد و قامت هم آمده است. (برهان). پست قامت. کوتاه قد. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سوخته دل

(تَ / تِ دِ)

اندوهگین. غمناک. محنت دیده. کسی که در کشاکش دوران رنج و آزار فراوان بدو رسید باشد:
همه در انده من سوخته دل
همه در حسرت من خسته جگر.
فرخی.
درازتر ز غم مستمند سوخته دل
کشیده ترز شب دردمند خسته جگر.
فرخی.
بر مشهد او که موج خون بود
آن سوخته دل مپرس چون بود.
نظامی.
گر سوخته دل نه خام رایی
چون سوختگان سیه چرایی.
نظامی.
کو حریفی کش و سرمست که پیش کرمش
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

سوخته دل

غمناک، اندوهگین، محنت دیده

فرهنگ لغت هوشیار

معنی سوخته بال - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما